Odpowiednia pozycja za kierownicą – to podstawowy warunek prawidłowej techniki jazdy. Niewielu kierowców docenia znaczenie prawidłowej pozycji za kierownicą dla możliwości sprawnego prowadzenia samochodu, a w szczególności zachowania zdolności do szybkiego i precyzyjnego wykonania skrętów i innych manewrów niezbędnych dla uniknięcia kolizji w zaskakujących, niebezpiecznych sytuacjach drogowych.
Prawidłowa pozycja za kierownicą, to zagadnienie często pomijane w szkoleniu na kursach prawa jazdy, stąd tak wielu kierowców powiela nawyki (często nieprawidłowe) podpatrzone u innych.
Należy podkreślić, iż nie może być mowy o prawidłowej technice jazdy bez poznania i stosowania w praktyce prawidłowej pozycji za kierownicą.
Prawidłowa pozycja za kierownicą to:
– właściwe ustawienie fotela kierowcy,
– prawidłowy układ rąk na kierownicy i sposób „kręcenia” kierownicą.
Powinno ono zapewniać:
– odpowiednią odległość od koła kierownicy (ramiona lekko zgięte pod kątem około 140 stopni)
– odpowiednią odległość od pedałów
– ciężar ciała spoczywa na fotelu (nie podpieramy się nogami i nigdy nie podtrzymujemy się na kierownicy)
– plecy przylegają do oparcia fotela
Odległość od koła kierownicy powinna być taka, aby trzymając kierownicę do jazdy na wprost, ramiona były lekko zgięte tj. pod kątem ok. 140 stopni. Odległość od pedałów powinna zapewniać możliwość operowania nimi bez konieczności odrywania pięty od podłogi.
Ustawienie kąta oparcia i poduszki siedzenia (o ile istnieje taka możliwość) powinno być takie, aby środek ciężkości ciała kierowcy spoczywał na fotelu (i nie występowała konieczność podpierania się nogami lub podtrzymywania się kierownicy). Plecy kierowcy powinny przylegać do oparcia fotela, gdyż zapewnia to kierowcy lepsze „czucie” wszelkich reakcji samochodu.
W odniesieniu do wymienionych powyżej zasad występują w praktyce dwa zasadnicze błędy:
– fotel kierowcy ustawiony zbyt blisko (najczęściej również za wysoko i ze zbyt pionowo ustawionym oparciem), co powoduje, że trzymamy kierownicę mocno zgiętymi ramionami, a naciskanie pedałów wymaga oderwania pięty od podłogi.
– fotel kierowcy odsunięty daleko do tyłu, co powoduje, że prowadzimy samochód trzymając kierownicę na wyprostowanych rękach, a wciśnięcie do końca np. pedału sprzęgła najczęściej wymaga podciągnięcia się (na kierownicy) do przodu.
W każdym z tych przypadków, wykonanie kilku następujących po sobie szybkich i precyzyjnych ruchów kierownicą może być utrudnione lub wręcz niemożliwe.
Siedząc zbyt blisko i trzymając kierownicę mocno ugiętymi ramionami mamy znacznie ograniczoną swobodę ruchu rąk, ruchy te muszą być krótkie i dla wykonania skrętu trzeba wykonać ich dużo – w konsekwencji będą one gwałtowne i występować będzie szybkie zmęczenie.
Siedząc zbyt daleko i trzymając koło kierownicy na wyprostowanych ramionach, aby wykonać skręt wymagający przekładania rąk, kierowca musi oderwać plecy od oparcia fotela. Traci więc istotny punkt podparcia i naturalną konsekwencją jest konieczność trzymania się kierownicy i podparcia nogami w celu przeciwdziałania sile odśrodkowej „wyrzucającej” ciało kierowcy z fotela. W takim przypadku nie może być mowy o łagodnym i precyzyjnym obracaniu kołem kierownicy i delikatnym operowaniu pedałem gazu lub hamulca, a to jest zawsze warunkiem właściwego wykonania manewru, szczególnie na śliskiej nawierzchni.
